Bijna thuis
Door: Marieke
Blijf op de hoogte en volg Richard en Marieke
14 Juni 2010 | Madagascar, Antsirabe
Klinkt een beetje weemoedig en dat is het ook wel. Nu het einde van de reis nadert, vind ik het toch wel erg jammer dat deze bijzondere tijd bijna voorbij is. Wat hebben we veel meegemaakt en wat hebben we genoten. Zelfs op dagen dat er van alle mis gaat, is er toch ook steeds wel iets positiefs te benoemen...
Neem bijvoorbeeld vandaag. Vanmorgen wilde onze auto niet starten. Nou heeft hij het daar wel vaker moeilijk mee gehad, maar vandaag gebeurde er echt helemaal niets. Gelukkig waren er wat mensen (lees mannen) in de buurt. Een van hen is ingestapt om de auto te starten - of althans pogingen daartoe te doen. De andere mannen duwden de auto aan, met hulp van Richard. Een halve berg later (we gingen heuveltje af hoor!) gebeurde er nog steeds niets. Auto gestopt, motorkap geopend en wat aan de hoeveelheid lucht gedaan. Daarna startte de auto wel. Zo konden we toch onze weg naar Antsirabe beginnen. We hadden de ijle hoop daar op tijd aan te komen om de wedstrijd Nederland - Denemarken te kunnen kijken.
Zoals gezegd: de ijle hoop. Een kilometer of 80 voor Antsirabe begonnen we wat raars te ruiken. Een beetje de geur van rotte eieren. Eerst dacht ik nog dat Ries gewoon heel vieze windjes aan het laten was. En ries dacht dat ik heel vieze windjes aan het laten was, maar we waren beiden onschuldig. Nader onderzoek wees uit dat de accu oververhit was en dat we accuzuur roken. Daar moesten we even over nadenken, want wat doe je dan? Keer je terug naar de vorige stad (relatief dichtbij) of rijd je toch de 80 km door naar je eindbestemming? We besloten een gulden middenweg te nemen. We herinnerden ons van de heenreis dat we dicht bij een hotel waren. We besloten daar hulp te zoeken.
In mijn beste Frans en met een woordenboek in de hand hebben we een vrachtwagen-monteur bereid gevonden een blik op onze auto te werpen. Hij zag al snel wat er mis was. Helaas stond het kapotte onderdeel niet in de lijst met onderdelen in mijn woordenboekje (een pech-onderweg-hulp-woordenboek), maar geen nood. Ook daar hadden we een oplossing voor. We hebben de vrouw gebeld van wie we de auto gehuurd hebben. Zij is Malagassy en kon snel duidelijkheid krijgen van de monteur. Hij had de auto voldoende gerepareerd om naar Antsirabe door te kunnen rijden, maar daar moesten we wel naar de bedrading laten kijken. Hary (eerdergenoemde Malagassy vrouw) heeft ons ook nog het telefoonnummer van een Nederlander in Antsirabe gestuurd.
Zo kwam het dat we een kleine twee uur later bij een benzinestation, waar de motor weer stilgevallen was, opgehaald werden door Charlie. Hij had een monteur bij zich. Deze heeft de auto snel weer startklaar gekregen. Daarna zijn we bij een 'electricien' geweest die naar de bedrading heeft gekeken. En daar wordt het verhaal heel raar: de bedrading bleek volledig los te zitten. Dit zorgde ervoor dat de accu niet opgeladen kon worden en dus zwaar overbelast was. Vandaar die stank. De 'electricien' dacht dat iemand onze auto gesabbotteerd had!!! Nou, als dat niet bizart is...
In ieder geval doet de auto het weer, vielen de reparatieduur en kosten reuze mee en hebben we een leuke plek om te logeren. Charlie blijkt namelijk te werken op een hotelschool, waar we nu slapen. Hij is ook zo vriendelijk geweest ons bij een restaurant/internetcafe af te zetten en vanavond weer op te halen. Super toch? Zo zie je dus maar weer: zelfs op zo'n pechdag, ontmoet je weer leuke mensen en zo.
Wat ik van Ries ook nog even vertellen moet:
- ik heb in Isalo Parc bijna zijn vinger gebroken door d eautodeur dicht te slaan terwijl die vinger er nog tussen zat
- Ries is gebeten door een hond, maar alles ziet er al weer goed uit hoor
- we hebben de wedstrijd van Nederland gemist, maar weten gelukkig wel de uitslag
- Ries heeft op het hotel/schoolterrein een paar potjes gebasketballd, maar hij moet nog een hoop oefenen
Dit is het laatste bericht op deze site voorlopig. We willen iedereen bedanken voor het trouw lezen van de site en voor de vele reacties. Dat heeft ons erg goed gedaan! We kijken er dan ook naar uit jullie allemaal weer te zien strakjes!
Ten slotte, voor mensen die ons op Schiphol willen ophalen, de vluchtgegevens:
KL 566
vanuit Nairobi
verwachtte landingstijd 05.30 uur, vrijdag 18 juni
Neem bijvoorbeeld vandaag. Vanmorgen wilde onze auto niet starten. Nou heeft hij het daar wel vaker moeilijk mee gehad, maar vandaag gebeurde er echt helemaal niets. Gelukkig waren er wat mensen (lees mannen) in de buurt. Een van hen is ingestapt om de auto te starten - of althans pogingen daartoe te doen. De andere mannen duwden de auto aan, met hulp van Richard. Een halve berg later (we gingen heuveltje af hoor!) gebeurde er nog steeds niets. Auto gestopt, motorkap geopend en wat aan de hoeveelheid lucht gedaan. Daarna startte de auto wel. Zo konden we toch onze weg naar Antsirabe beginnen. We hadden de ijle hoop daar op tijd aan te komen om de wedstrijd Nederland - Denemarken te kunnen kijken.
Zoals gezegd: de ijle hoop. Een kilometer of 80 voor Antsirabe begonnen we wat raars te ruiken. Een beetje de geur van rotte eieren. Eerst dacht ik nog dat Ries gewoon heel vieze windjes aan het laten was. En ries dacht dat ik heel vieze windjes aan het laten was, maar we waren beiden onschuldig. Nader onderzoek wees uit dat de accu oververhit was en dat we accuzuur roken. Daar moesten we even over nadenken, want wat doe je dan? Keer je terug naar de vorige stad (relatief dichtbij) of rijd je toch de 80 km door naar je eindbestemming? We besloten een gulden middenweg te nemen. We herinnerden ons van de heenreis dat we dicht bij een hotel waren. We besloten daar hulp te zoeken.
In mijn beste Frans en met een woordenboek in de hand hebben we een vrachtwagen-monteur bereid gevonden een blik op onze auto te werpen. Hij zag al snel wat er mis was. Helaas stond het kapotte onderdeel niet in de lijst met onderdelen in mijn woordenboekje (een pech-onderweg-hulp-woordenboek), maar geen nood. Ook daar hadden we een oplossing voor. We hebben de vrouw gebeld van wie we de auto gehuurd hebben. Zij is Malagassy en kon snel duidelijkheid krijgen van de monteur. Hij had de auto voldoende gerepareerd om naar Antsirabe door te kunnen rijden, maar daar moesten we wel naar de bedrading laten kijken. Hary (eerdergenoemde Malagassy vrouw) heeft ons ook nog het telefoonnummer van een Nederlander in Antsirabe gestuurd.
Zo kwam het dat we een kleine twee uur later bij een benzinestation, waar de motor weer stilgevallen was, opgehaald werden door Charlie. Hij had een monteur bij zich. Deze heeft de auto snel weer startklaar gekregen. Daarna zijn we bij een 'electricien' geweest die naar de bedrading heeft gekeken. En daar wordt het verhaal heel raar: de bedrading bleek volledig los te zitten. Dit zorgde ervoor dat de accu niet opgeladen kon worden en dus zwaar overbelast was. Vandaar die stank. De 'electricien' dacht dat iemand onze auto gesabbotteerd had!!! Nou, als dat niet bizart is...
In ieder geval doet de auto het weer, vielen de reparatieduur en kosten reuze mee en hebben we een leuke plek om te logeren. Charlie blijkt namelijk te werken op een hotelschool, waar we nu slapen. Hij is ook zo vriendelijk geweest ons bij een restaurant/internetcafe af te zetten en vanavond weer op te halen. Super toch? Zo zie je dus maar weer: zelfs op zo'n pechdag, ontmoet je weer leuke mensen en zo.
Wat ik van Ries ook nog even vertellen moet:
- ik heb in Isalo Parc bijna zijn vinger gebroken door d eautodeur dicht te slaan terwijl die vinger er nog tussen zat
- Ries is gebeten door een hond, maar alles ziet er al weer goed uit hoor
- we hebben de wedstrijd van Nederland gemist, maar weten gelukkig wel de uitslag
- Ries heeft op het hotel/schoolterrein een paar potjes gebasketballd, maar hij moet nog een hoop oefenen
Dit is het laatste bericht op deze site voorlopig. We willen iedereen bedanken voor het trouw lezen van de site en voor de vele reacties. Dat heeft ons erg goed gedaan! We kijken er dan ook naar uit jullie allemaal weer te zien strakjes!
Ten slotte, voor mensen die ons op Schiphol willen ophalen, de vluchtgegevens:
KL 566
vanuit Nairobi
verwachtte landingstijd 05.30 uur, vrijdag 18 juni
-
14 Juni 2010 - 19:14
Sandra:
Wat een verhalen toch telkens over die auto, haha. Maar goed dat je maaaaanden de tijd hebt gehad en dus lekker rustig aan kan doen. Jammer van de wedstrijd, maar je hebt er niet veel aan gemist hoor.
Ik neem aan dat in die twintig vaccinaties ook wel een rabies zat? Ivm die hondenbeet?
Enne, vlieg je niet via Londen op de terugweg? Lekker, dan doe je er iets minder lang over misschien. See you soon!!! xxx -
14 Juni 2010 - 19:31
Truus Burger:
Wat een leuke en spannende verhalen jongens. je zou er jaloers op kunnen worden. al die avonturen. het houdt je wel bezig, maar je ontmoet daardoor ook veel mensen van de plaatselijke bevolking. we kijken wel uit naar jullie thuiskomst. ik geloof dat het vriendenthuisfront wel een beetje zenuwachtig begint te worden nu ze binnenkort weer met jullie verenigd zullen worden. we hebben jullie wel gemist hoor bij het behang afhalen vorige week zaterdag. het was reuze gezellig zo onder elkaar en geweldig dat de groep het op één dag voor elkaar heeft gekregen. KLASSE!
de groetjes, ook van Jan! en tot gauw. -
14 Juni 2010 - 19:34
Mama:
Hoi,
nog maar een kleine 4 nachtjes, Nàthalie zei vanmorgen, toen ze een vliegtuig zag overgaan, ga maar gauw tante Marieke halen, je begrijpt oma had het er ff eerder al overgehad en o ja, ome Richard mocht ook wel mee in dat zelfde vliegtuig, eerst niet maar oma zei dat tante Marieke anders zo verdrietig werd en toen mocht het maar wel.
Ik neem aan dat de verhuurder van de auto jullie de kosten weer terug betaalt, blij dat die hondenbeet meevalt.
en nog veel blijer dat jullie er weer BIJNA zijn. We zullen er staan om 5.30u hoor(waarschijnlijk wel wat eerder ook, moeder zal wel onrustig zijn). dikke kus moeders en vaders en Bart ook.
-
15 Juni 2010 - 14:23
Sabina:
Geniet nog even van de laatste dagen. Ik kijk erg uit naar jullie thuiskomst.
Cheers -
15 Juni 2010 - 20:29
Joost & Fam.:
Lekker verhaal van de auto ja, daar mag je nog geld toe op krijgen, maar goed. Bijna thuis guys. Fijne paar laatste dagen en goede vlucht. Tot snel! X -
17 Juni 2010 - 12:05
Edwin:
Mooie verhalen weer. We zien elkaar snel!!!! -
17 Juni 2010 - 20:15
Oom Bram:
We haden nog wel een lelijkeentje gehad diedoen het goed in het zand.
Welkom THUIS groetjes
Cisca en Bram.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
