South Luangwa
Door: Marieke
Blijf op de hoogte en volg Richard en Marieke
21 April 2010 | Zambia, Lusaka
Waar ga je beginnen als je zo'n geweldige reis moet beschrijven met zo ontzettend veel bijzondere dingen, sightings en ervaringen? Bij het begin...
Op dinsdagmorgen zijn we met de bus naar Chipata vertrokken. Die reis viel reuze mee: om de een of andere reden zijn de Great East Road (waar we nu op reden) en de weg naar Livingstone vele malen beter onderhouden dan de Great North Road (waar we 6 x 12 uur op gereden hebben). Niet al te veel later (zo'n 8 uurtjes maar) kwamen we dus in Chipata aan. Chipata ligt dicht bij de grens met Malawi en is voor veel reizigers een tussenstop. Ook voor backbackers / budgetreizigers die South Luangwa willen bezoeken is Chipata DE plaats om vervoer naar het park te regelen en een nachtje te 'rusten'. Dat hebben wij dus ook gedaan.
We hebben 5 dagen safari gedaan via Jackalberry Safaris. Een relatief goedkope touroperator, maar wat hebben we genoten! We sliepen in walk-in safari tenten met een heus houten tweepersoonsbed langs de oever van de Luangwa River. Aan de achterkant van de tenten begon de bush - letterlijk. Er liepen dan ook regelmatig vervet monkeys en baboons rond de tenten. Ook hebben we luipaard- en hyenasporen gevonden in het kamp. Redenen te over om dus goed om je heen te kijken bij het verlaten van je tent. En om 's nachts enkel samen de tent te verlaten in gezelschap van zaklampen. Een beetje spannend, maar dat heeft ook wel weer wat. En je begrijpt uit de toon van mijn verhaal dat we geen enge dingen hebben meegemaakt en dat we beiden ongeschonden de nachtelijke wandelingen naar het toiletgebouw hebben overleefd.
De reis van Chipata naar het park was een VRESELIJKE rit. Het was maar 5 uur, dus vooraf had ik me er niet zo druk om gemaakt, maar man man - wat heb ik me beroerd gevoeld. En dan al die tijd weten dat je nog 4 uur moet, nog 3,5 uur moet, nog 3 uur.... Het was echt verschrikkelijk. Ook voor Ries was het niet de leukste rit ooit, want erg gezellig was ik natuurlijk niet. Ook niet heel chagrijnig hoor, maar wel heel, heel stil.
Vooruit, je moet er wat voor overhebben om op zo'n mooi plekje te komen en mooi was het. Zoals gezegd lag het kamp aan de rivier, waar we dus uitzicht hadden op heeeeeeel veel nijlpaarden: de Luangwa river telt er zo'n 20.000, hebben ze ons verteld. En nijlpaarden maken een hoop lawaai! De legende verhaalt dat nijlpaarden elkaar onder water moppen vertellen en dat ze dan zo hard moeten lachen, dat ze hun hoofd achterover gooiden. Daardoor komen ze boven water en schalt hun geschater honderden meters ver over de rivier en het land. Een schitterende legende en als je ze eenmaal gehoord hebt, ben je zeer geneigd het te geloven. Ook hebben we wat afgelachen om de grollen van de vervet monkeys en de baboons.
Bij aankomst stonden een heerlijke quiche en een verrukkelijke salade te wachten op ons, dus die hebben we eerst lekker opgegeten. Daarna konden we even wat rusten voordat we aan de eerste afternoon/night drive begonnen. We werden meteen verwend met hele ladingen impala's en puku's. Dit zijn antilopes. De impala komt volgens mij veruit het meeste voor in het park van alle dieren. Het zijn schitterende, tenger gebouwde antilopes met 2 zwarte strepen op hun billen. Omdat ook hun staart aan de bovenkant een zwarte streep heeft en ze die naar beneden hebben in 'ruststand', beschreef onze gids dat als hun 'MacDonalds sign'. Puku's zijn net iets groter en steviger gebouwd en hebben niets te maken met MacDonalds. Ze hebben ook net een wat andere kleur - we zullen proberen dat middels foto's te laten zien. De gids heeft ons ook heel veel verteld over de vogels, bomen en planten en naarmate de dagen vorderden gingen we ook die herkennen - superleuk!
Deze eerste avond zagen we tijdens de 'sundowner' (hapje en drankje langs de rivier om de zon te zien ondergaan) hoe een nijlpaard uit de rivier verjaagd werd. Kennelijk behoorde hij (of zij) niet tot de kudde en nijlpaarden zijn heel territoriaal. Wat van hun is, is van hun en aan delen met vreemden doen ze niet. Het was een bijzonder gezicht en ook wel een beetje treurig.
Na de sundowner vervolgenden we de drive, nu dus het 'night'gedeelte. We hebben helaas geen heel bijzondere spectaculaire spottings gedaan, maar wel liep er een poosje een gewonde hyena voor de auto: een niet heel alledaags gezicht, dus wij waren toch wel tevreden.
De volgende dag begon met een morning drive. Tussen de middag hebben we weer lekker uitgerust. In die tijd kwam er ook een 3e cliente bij. Een dame uit Frankrijk die (voor het eerst) alleen op reis was. Wat ons betreft had ze beter thuis kunnen blijven, maar ja... Je hebt het niet voor het uitkiezen he? We vonden haar een beetje een zeur, maar goed. We lieten ons eigen goede humeur en ons enthousiasme er niet door verpesten, dus al met al hebben we toch van de wandelingen van die middag en de volgende ochtend genoten. We hebben ontzettend veel geleerd over de verschillende soorten ontlastig en kunnen die ook nu aan de juiste dieren toekennen: je kan het maar weten. We (her)kennen ook een bomen en struiken en Richard kan zelfs adelaars en gieren uit elkaar houden wanneer die ver, ver boven ons vliegen.
De derde middag hebben we weer een afternoon/night drive gedaan om de vierde dag een all-day-drive te doen. Daar zag ik een beetje tegenop, maar het was veruit de beste dag van de safari.
Al kort na vertrek werden we getrakteerd op 2 leeuwen. Deze lagen op de weg. Uit te rusten na het ontbijt misschien? Het waren twee jonge mannetjes. Dat het mannetjes waren was heel duidelijk te zien (enorme ballen) en dat ze jong waren konden de gidsen ons vertellen omdat ze nog geen wilde manen-dos hadden. Ze zagen er een beetje magertjes uit en ook dat had waarschijnlijk met hun leeftijd te maken. Ze waren eigenlijk nog te jong om zelfstandig te zijn, vertelden de gidsen. Maar gezien er geen andere leeuwen in de buurt waren...
Het was heel bijzonder deze dieren in het wild te zien. Ik vond dat ze een heel andere uitstraling hadden dan de leeuwen waar we mee gelopen hebben in Mosi-oa-Tunya National Park. Ze leken ontspannen te liggen, maar als je beter keek, zag je dat ze de auto met hun ogen volgden en dat hun oren ook wat gespitst waren. Het was heeeeeel gaaf!
Gedurende de dag hebben we om de een of andere reden ook heel, heel veel olifanten gezien. Van heel dichtbij tot heel ver weg, van hele kuddes met superkleintjes tot eenzame mannetjes. Echt heel veel en het bleef leuk!
Natuurlijk hebben we ook (weer) vele kuddes impala gezien, veel bavianen en redelijk wat puku's. Ook hebben we (met wat meer moeite) enkele buffels gezien, bushbucks en waterbucks (ik weet niet hoe je dat in het Nederlands zegt) en giraffen (heel, heel, heel ver weg). Aan het eind van de dag hadden we de meest bijzondere sighting van alles: een luipaard!!!!! Deze zijn heel lastig te vinden, maar 'de onze' lag gewoon op de weg. We zaten veel dieper in het park waar het heel rustig was qua safaridrives, dus dat kan een verklaring zijn voor haar keuze op de weg te gaan liggen.
Volgens de gidsen was het een vrouwtje (ik weet eigenlijk niet waar ze dat aan zagen) en ze bleef nog even rustig liggen toen wij gestopt waren. Toen ging ze aan de wandel en dat deed ze meer beschut in de bush. Het was een beetje lastig om haar te volgen. We moesten een beetje om de bush heen rijden. Maar we zagen haar rustig opstaan en ze bewoog heel sierlijk en gemakkelijk door de bush heen. Aan de andere kant van de bush stond een kleine kudde impala's en die waren niet zo blij met haar aanwezigheid. Ze veranderenden van rustig grazende kudde tot 'klaar voor de aanval'leger. Het alfamannetje stond voorop te bleren (een soort bluh / bleh geluid). De sterkste vrouwtjes stonden vlak achter en naast hem, terwijl de jonkies en kennelijk zwakkere dieren meer naar achteren stonden. Allemaal stonden ze te bleren naar het prachtige dier. De luipaard liet zich er niet door intimideren en liep rustig verder. Het was heel bijzonder om de luipaard te zien, maar de reactie van de impala's erop was minstens net zo uniek. Heel gaaf!
NB het duurde een paar minuten voordat ik wat zei - dit ter illustratie van hoe zeer ik onder de indruk was.
De laatste ochtend van de safari hebben we een ontbijt in de bush gekregen. De gids, de kok en de koksassistent brachten ons naar een schitterende plek: een grote lagoon midden in de bush. Echt een soort oase van groen, van waterlelies, van bomen temidden van de bush die al aardig aan het op/uitdrogen is nu het regenseizoen voorbij is.
Dat is trouwens ook heel bizar om te zien. Het land is nog wel groen en de meeste bomen ook nog, maar je ziet de punten van het hoge gras al vergelen. Je ziet weinig vers, jong gras meer. Je ziet al drooggevallen stroompjes. Je rijdt in het park over bruggen waar geen rivier meer onder loopt. Je ziet dat het waterniveau van de Luangwa river al zeker meer dan een meter gedaald is. En dat alles binnen 3 weken na het eind van het regenseizoen!!! Dat is toch onvoorstelbaar?
Op dinsdagmorgen zijn we met de bus naar Chipata vertrokken. Die reis viel reuze mee: om de een of andere reden zijn de Great East Road (waar we nu op reden) en de weg naar Livingstone vele malen beter onderhouden dan de Great North Road (waar we 6 x 12 uur op gereden hebben). Niet al te veel later (zo'n 8 uurtjes maar) kwamen we dus in Chipata aan. Chipata ligt dicht bij de grens met Malawi en is voor veel reizigers een tussenstop. Ook voor backbackers / budgetreizigers die South Luangwa willen bezoeken is Chipata DE plaats om vervoer naar het park te regelen en een nachtje te 'rusten'. Dat hebben wij dus ook gedaan.
We hebben 5 dagen safari gedaan via Jackalberry Safaris. Een relatief goedkope touroperator, maar wat hebben we genoten! We sliepen in walk-in safari tenten met een heus houten tweepersoonsbed langs de oever van de Luangwa River. Aan de achterkant van de tenten begon de bush - letterlijk. Er liepen dan ook regelmatig vervet monkeys en baboons rond de tenten. Ook hebben we luipaard- en hyenasporen gevonden in het kamp. Redenen te over om dus goed om je heen te kijken bij het verlaten van je tent. En om 's nachts enkel samen de tent te verlaten in gezelschap van zaklampen. Een beetje spannend, maar dat heeft ook wel weer wat. En je begrijpt uit de toon van mijn verhaal dat we geen enge dingen hebben meegemaakt en dat we beiden ongeschonden de nachtelijke wandelingen naar het toiletgebouw hebben overleefd.
De reis van Chipata naar het park was een VRESELIJKE rit. Het was maar 5 uur, dus vooraf had ik me er niet zo druk om gemaakt, maar man man - wat heb ik me beroerd gevoeld. En dan al die tijd weten dat je nog 4 uur moet, nog 3,5 uur moet, nog 3 uur.... Het was echt verschrikkelijk. Ook voor Ries was het niet de leukste rit ooit, want erg gezellig was ik natuurlijk niet. Ook niet heel chagrijnig hoor, maar wel heel, heel stil.
Vooruit, je moet er wat voor overhebben om op zo'n mooi plekje te komen en mooi was het. Zoals gezegd lag het kamp aan de rivier, waar we dus uitzicht hadden op heeeeeeel veel nijlpaarden: de Luangwa river telt er zo'n 20.000, hebben ze ons verteld. En nijlpaarden maken een hoop lawaai! De legende verhaalt dat nijlpaarden elkaar onder water moppen vertellen en dat ze dan zo hard moeten lachen, dat ze hun hoofd achterover gooiden. Daardoor komen ze boven water en schalt hun geschater honderden meters ver over de rivier en het land. Een schitterende legende en als je ze eenmaal gehoord hebt, ben je zeer geneigd het te geloven. Ook hebben we wat afgelachen om de grollen van de vervet monkeys en de baboons.
Bij aankomst stonden een heerlijke quiche en een verrukkelijke salade te wachten op ons, dus die hebben we eerst lekker opgegeten. Daarna konden we even wat rusten voordat we aan de eerste afternoon/night drive begonnen. We werden meteen verwend met hele ladingen impala's en puku's. Dit zijn antilopes. De impala komt volgens mij veruit het meeste voor in het park van alle dieren. Het zijn schitterende, tenger gebouwde antilopes met 2 zwarte strepen op hun billen. Omdat ook hun staart aan de bovenkant een zwarte streep heeft en ze die naar beneden hebben in 'ruststand', beschreef onze gids dat als hun 'MacDonalds sign'. Puku's zijn net iets groter en steviger gebouwd en hebben niets te maken met MacDonalds. Ze hebben ook net een wat andere kleur - we zullen proberen dat middels foto's te laten zien. De gids heeft ons ook heel veel verteld over de vogels, bomen en planten en naarmate de dagen vorderden gingen we ook die herkennen - superleuk!
Deze eerste avond zagen we tijdens de 'sundowner' (hapje en drankje langs de rivier om de zon te zien ondergaan) hoe een nijlpaard uit de rivier verjaagd werd. Kennelijk behoorde hij (of zij) niet tot de kudde en nijlpaarden zijn heel territoriaal. Wat van hun is, is van hun en aan delen met vreemden doen ze niet. Het was een bijzonder gezicht en ook wel een beetje treurig.
Na de sundowner vervolgenden we de drive, nu dus het 'night'gedeelte. We hebben helaas geen heel bijzondere spectaculaire spottings gedaan, maar wel liep er een poosje een gewonde hyena voor de auto: een niet heel alledaags gezicht, dus wij waren toch wel tevreden.
De volgende dag begon met een morning drive. Tussen de middag hebben we weer lekker uitgerust. In die tijd kwam er ook een 3e cliente bij. Een dame uit Frankrijk die (voor het eerst) alleen op reis was. Wat ons betreft had ze beter thuis kunnen blijven, maar ja... Je hebt het niet voor het uitkiezen he? We vonden haar een beetje een zeur, maar goed. We lieten ons eigen goede humeur en ons enthousiasme er niet door verpesten, dus al met al hebben we toch van de wandelingen van die middag en de volgende ochtend genoten. We hebben ontzettend veel geleerd over de verschillende soorten ontlastig en kunnen die ook nu aan de juiste dieren toekennen: je kan het maar weten. We (her)kennen ook een bomen en struiken en Richard kan zelfs adelaars en gieren uit elkaar houden wanneer die ver, ver boven ons vliegen.
De derde middag hebben we weer een afternoon/night drive gedaan om de vierde dag een all-day-drive te doen. Daar zag ik een beetje tegenop, maar het was veruit de beste dag van de safari.
Al kort na vertrek werden we getrakteerd op 2 leeuwen. Deze lagen op de weg. Uit te rusten na het ontbijt misschien? Het waren twee jonge mannetjes. Dat het mannetjes waren was heel duidelijk te zien (enorme ballen) en dat ze jong waren konden de gidsen ons vertellen omdat ze nog geen wilde manen-dos hadden. Ze zagen er een beetje magertjes uit en ook dat had waarschijnlijk met hun leeftijd te maken. Ze waren eigenlijk nog te jong om zelfstandig te zijn, vertelden de gidsen. Maar gezien er geen andere leeuwen in de buurt waren...
Het was heel bijzonder deze dieren in het wild te zien. Ik vond dat ze een heel andere uitstraling hadden dan de leeuwen waar we mee gelopen hebben in Mosi-oa-Tunya National Park. Ze leken ontspannen te liggen, maar als je beter keek, zag je dat ze de auto met hun ogen volgden en dat hun oren ook wat gespitst waren. Het was heeeeeel gaaf!
Gedurende de dag hebben we om de een of andere reden ook heel, heel veel olifanten gezien. Van heel dichtbij tot heel ver weg, van hele kuddes met superkleintjes tot eenzame mannetjes. Echt heel veel en het bleef leuk!
Natuurlijk hebben we ook (weer) vele kuddes impala gezien, veel bavianen en redelijk wat puku's. Ook hebben we (met wat meer moeite) enkele buffels gezien, bushbucks en waterbucks (ik weet niet hoe je dat in het Nederlands zegt) en giraffen (heel, heel, heel ver weg). Aan het eind van de dag hadden we de meest bijzondere sighting van alles: een luipaard!!!!! Deze zijn heel lastig te vinden, maar 'de onze' lag gewoon op de weg. We zaten veel dieper in het park waar het heel rustig was qua safaridrives, dus dat kan een verklaring zijn voor haar keuze op de weg te gaan liggen.
Volgens de gidsen was het een vrouwtje (ik weet eigenlijk niet waar ze dat aan zagen) en ze bleef nog even rustig liggen toen wij gestopt waren. Toen ging ze aan de wandel en dat deed ze meer beschut in de bush. Het was een beetje lastig om haar te volgen. We moesten een beetje om de bush heen rijden. Maar we zagen haar rustig opstaan en ze bewoog heel sierlijk en gemakkelijk door de bush heen. Aan de andere kant van de bush stond een kleine kudde impala's en die waren niet zo blij met haar aanwezigheid. Ze veranderenden van rustig grazende kudde tot 'klaar voor de aanval'leger. Het alfamannetje stond voorop te bleren (een soort bluh / bleh geluid). De sterkste vrouwtjes stonden vlak achter en naast hem, terwijl de jonkies en kennelijk zwakkere dieren meer naar achteren stonden. Allemaal stonden ze te bleren naar het prachtige dier. De luipaard liet zich er niet door intimideren en liep rustig verder. Het was heel bijzonder om de luipaard te zien, maar de reactie van de impala's erop was minstens net zo uniek. Heel gaaf!
NB het duurde een paar minuten voordat ik wat zei - dit ter illustratie van hoe zeer ik onder de indruk was.
De laatste ochtend van de safari hebben we een ontbijt in de bush gekregen. De gids, de kok en de koksassistent brachten ons naar een schitterende plek: een grote lagoon midden in de bush. Echt een soort oase van groen, van waterlelies, van bomen temidden van de bush die al aardig aan het op/uitdrogen is nu het regenseizoen voorbij is.
Dat is trouwens ook heel bizar om te zien. Het land is nog wel groen en de meeste bomen ook nog, maar je ziet de punten van het hoge gras al vergelen. Je ziet weinig vers, jong gras meer. Je ziet al drooggevallen stroompjes. Je rijdt in het park over bruggen waar geen rivier meer onder loopt. Je ziet dat het waterniveau van de Luangwa river al zeker meer dan een meter gedaald is. En dat alles binnen 3 weken na het eind van het regenseizoen!!! Dat is toch onvoorstelbaar?
-
21 April 2010 - 09:52
Richard En Marieke :
Oh ja,
Ik was de eerste paar dagen hier in het kamp flink beroerd met koorts en misselijkheid. Genoeg blijven drinken en het ging met up and downs.
Nu weer helemaal fit gelukkig! -
21 April 2010 - 10:06
Mama:
Hoi , wat een verhaal weer, heerlijk.
Dat je in een tent op een houtenbed slaapt, zie je wel in Out of Africa, maar jullie beleven het echt, geweldig, voor jullie dan, ik slaap liever niet in een tent zo dicht bij al dat wild.
Geniet maar lekker verder van al dat bijzondere moois. dikke pakkerd maar weer, liefs moeders -
21 April 2010 - 10:16
Truus Burger:
wat een belevenissen! In gedachten zie ik jullie passie voor dit mooie land. het spreekt uit jullie verslag. en ... marieke, jou stil te krijgen is volgens mij in nederland nog niemand gelukt. ha ha. kun je nagaan wat een indruk dit alles op je maakt. wij vinden het geweldig jullie verslagen te lezen en denken aan jullie. geniet nog maar lekker samen en tot ziens in nieuwerkerk. -
21 April 2010 - 13:19
Leo:
verhalen zijn mooi, maar de foto's vind ik helemaal super! Vooral de foto van de fisheagle is favoriet! Staat tot op heden op een mooie tweede plaats na natuurlijk Richard zn Steve Irwin foto met de leeuw :)
Tot over 2 maanden!
-
21 April 2010 - 16:16
Mama:
HOi ik las leo zijn reactie,(o ja Leo kom je nog eens een spelletje doen of durf je niet meer?) hij had het over foto's ik dacht die heb ik net niet gezien en ja nu staan ze er wel op, en ze zijn super en dat zien jullie allemaal in het echies, jongens wat prachtig!!
liefs moeders -
21 April 2010 - 20:22
Cobie:
Wauw, wauw,wauw, wat een belevenissen en wat een prachtige foto's.
Veel goeds
tante Cobie -
22 April 2010 - 05:37
Sabina:
Wauw! Ik bedacht me van week dat ik weer uitkeek naar een nieuw avontuur. Wat is het allemaal gaaf zeg. Dat kamperen in de bush is best spannend. Die tenten zijn fantastisch. Jammer genoeg kan je die niet op je rug meenemen.
De foto's zijn erg mooi. Film je ook nog Mariek? Ben erg benieuwd naar de rest! Veel plezier nog, geniet ervan! -
24 April 2010 - 10:52
Edwin:
1 woord:
WOW! -
24 April 2010 - 11:05
Eefje:
Oh, wat een indrukwekkend verhaal weer!
Zou het jullie wel weer lukken om in Nederland te aarden als jullie terug zijn? -
26 April 2010 - 08:27
Arnout En Roos:
Super hoor! Het ziet er allemaal weer jaloersmakend mooi uit.. Geniet er van hè (maar zo te lezen lukt dat aardig ;))! Groetjes, Arnout en Roos -
27 April 2010 - 21:48
Bart:
Weet je wat nou het nadeel is zus, dat je straks als je terug bent niet zoveel meer heb te vertellen omdat je dat hier al heb gedaan....
ok slechte leugen, je zal ons de oren van ons hoofd ouwehoere HAHA,
Mooi verhaal, mooi foto's, mooi door blijven gaan!!
gr. Bart
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
